Κάθε χρόνο μια Κυριακή πριν την εορτή του Προφήτη Ηλία (20 Ιουλίου), οι νέοι του Παλαιοχωρίου κατά παράδοση, πηγαίνουν στο όμορφο καστανοδάσος που περιβάλει τον γραφικό οικισμό για να φέρουν ξύλα, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν για να βράσει το «κουρμπάνι» που θα μοιραστεί την ημέρα της πανήγυρης του Προφήτη Ηλία. Το έθιμο φαίνεται να έχει τις ρίζες του σε κάποια αρχαία ελληνικά δρώμενα και συγκεκριμένα στις πομπές του θρυλικού Θράκα βασιλιά του Παγγαίου, του Ρήσου, ο οποίος στόλιζε τα άλογά του και κρεμούσε κουδούνια στο λαιμό τους προκειμένου να κάνουν θόρυβο και να τρομάζουν τους εχθρούς. Έτσι λοιπόν οι νέοι, από τα χαράματα στολίζουν με χάντρες τα χαλινάρια των ζώων τους, τους περνούν μεγάλα κουδούνια, τα γνωστά «Τσάνια» και αφού πάρουν την ευλογία του ιερέα ξεκινούν από τον αυλόγυρο του Προφήτη Ηλία για το βουνό. Εκεί, μόλις ολοκληρωθεί το κόψιμο των ξύλων στήνεται μεγάλο γλέντι μέσα στο καστανοδάσος με παραδοσιακή μουσική αλλά και τους ήχους από τα Τσάνια να αντηχούν στις πλαγιές. Με τη δύση του ηλίου οι νέοι του χωριού κατηφορίζουν προς το χωριό μαζί με τα φορτωμένα ζώα, συνοδευόμενοι από τους ήχους παραδοσιακών οργάνων. Περνούν από την πλατεία όπου τους περιμένει ο κόσμος προκειμένου να διαπιστώσει για μια ακόμη χρονιά τη στενή σχέση του ανθρώπου με τη φύση, αλλά και την ανάγκη της πίστης. Από εκεί η πομπή κατευθύνεται στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία όπου και ξεφορτώνονται τα ξύλα για να επιστρέψουν και πάλι στην πλατεία χορεύοντας ζώα και αναβάτες. Η μέρα γιορτής κλείνει με το καθιερωμένο πλέον παραδοσιακό πανηγύρι στην πλατεία του χωριού, στο οποίο συμμετέχουν όλοι όσοι θα βρεθούν στο Παλαιοχώρι.